Ριάδης, Αιμίλιος

(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αιμίλιου Κούη ή Κου, Θεσσαλονίκη 1886 ή 1880 – 1935). Έλληνας συνθέτης. Σπούδασε στη θεσσαλονίκη καθώς και στο Μόναχο, και για ένα χρονικό διάστημα έμεινε στο Παρίσι, όπου μελέτησε με τον Μορίς Ραβέλ* και συνδέθηκε με τους κύκλους των Γάλλων εμπρεσιονιστών, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας. Γύρω στο 1915 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου διορίστηκε καθηγητής πιάνου του εκεί Ωδείου, του οποίου αργότερα διατέλεσε επιπλέον και υποδιευθυντής. Φύση προικισμένη με εξαιρετικά χαρίσματα, φιλοπρόοδη, ερευνητική και ευαίσθητη, ο Ρ., στη διάρκεια της σχετικά σύντομης ζωής του, ασχολήθηκε με το ελληνικό δημοτικό τραγούδι με την ανανεωτική διάθεση ενός Μπάρτοκ* και την κομψότητα γραφής ενός Μανουέλ ντε Φάλια*. Από την άποψη αυτή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι τα τραγούδια του, όπου δημοτικοφανείς ελληνικοί σκοποί και ρυθμοί, σε μια απέριττη γραμμικότητα, διατηρούν όλο τους το άρωμα μέσα στον πλούτο ενός αρμονικού πλέγματος εμπρεσιονιστικής, συχνά, υφής. Ο Ρ. φαίνεται πως ασχολήθηκε με όλα τα είδη μουσικής: όπερα, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για πιάνο κλπ. Ωστόσο ο μέχρις υπερβολής εκλεκτικισμός του δεν του επέτρεψε να αφήσει παρά ένα δημιουργικό έργο πολύ αποσπασματικό. Έτσι, εκτός από τα τραγούδια του, μερικά από τα οποία έχουν εκδοθεί, λίγα σχετικά έργα του Ρ. είναι ολοκληρωμένα. O Φ. Ανωγειαννάκης, που ασχολήθηκε με τη μελέτη της μουσικής του συνθέτη, στην καταγραφή των καταλοίπων του αναφέρει ανάμεσα στα σημαντικότερα τελειωμένα έργα του την Ιερά Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου για αντρική και παιδική χορωδία, τα Εγκώμια από την ακολουθία της Μ. Παρασκευής για μεικτή χορωδία, ένα Κουαρτέτο εγχόρδων, ένα Κουαρτέτο με πιάνο, μερικά έργα για σόλο πιάνο, σκηνική μουσική για τη Σαλώμη του ’Oσκαρ Ουάιλντ (1922), για την Εκάβη του Ευρυπίδη (1927) κ.ά.